μια Καληνύχτα

Μερικά βράδια ανοίγω τον υπολογιστή. Πληκτρολογώ προσεκτικά κρυφές διευθύνσεις... Πρώτα ένα φως γαλάζιο, ή κίτρινο,  κι ύστερα σώματα, δεκάδες σώματα καταδικασμένα σε μια αδιάκοπη λαγνεία...Συμπληγάδες σωμάτων που αχνίζουν... νηστικά χέρια, πόδια ανοιχτά, γλώσσες πνιγμένες μέσα σε άλλες γλώσσες... Γαμιούνται σα να εκτίουν μια ποινή. Ξεχνιέμαι παρατηρώντας τις λεπτομέρειες: ένα εσώρουχο ριγμένο στο χαλί, το φαγωμένο δέρμα στο μπράτσο του καναπέ, τα λερωμένα νύχια του άντρα, μια ελάχιστη, πηχτή σταγόνα στο πηγούνι της γυναίκας- σάλιο ή σπέρμα.

(Μικρή παύση)

 

Προσπαθώ να θυμηθώ το σώμα μου στον έρωτα. Το ψάχνω στην οθόνη. Άφαντο. Κλείνω τα μάτια. Σα να μην έζησε ποτέ αγκαλιασμένο.
(Παύση) 

(ΑΚΗΣ ΔΗΜΟΥ -η αναγνώριση) 


                                                        * * * * * * * * * * 

Μόνο που πρέπει

να μάθω πια 

να βλέπω

                αλλού

όνειρα...

Κι αυτό

δε θα στο συγχωρήσω-'ισως-

ποτέ.

(Κ.Μ.)




φωτο: Κ.ΜΠΑΡΑΣ